Annbjørg Lien må vere blant dei mest allsidige musikarane i landet – og det på eitt og same instrument. Frå fengande slåttar via rock og tekno til melodiøse viser og munter pop. Men ingenting av dette mangfaldet fekk vi høyre i Svelgen Kapell onsdag kveld. Her var det i stor grad Sondre Bratland som sat sitt preg på programmet med vemodige religiøse og kanskje litt kompliserte tonar i moll.

Ei oppleving var det uansett - ikkje minst når vi kom til ekstranummeret "Gje meg handa di ven" som Sondre Bratland sjølv har sett tekst til.

* Eg var nøydd til det dersom eg skulle få syngje den, sa han til det nesten fullsette kapellet.

VAKTE ÅTGAUM
Den utruleg vakre songen ga ein perfekt avslutning på ei spesiell men fin musikalsk oppleving som også var eit eksempel på kor godt to så ulike artistar kan få til eit så vel spelt og kompakt produkt. Dei fekk fram det beste i den andre og hadde i tillegg ein svært god kjemi seg i mellom. Det ga seg utslag i mang ein munter passiar som vakte åtgaum hjå oss lyttarane.

Annbjørg Lien hadde med seg brødrene Førde sitt brassband sist ho besøkte Svelgen – og då var læta ei heilt anna. Men uansett kva musikalsk gate ho vandrar i er det så reint og så ekte at ein uansett vert trollbunde. Ho hadde denne gongen med seg Kristiane Lund si hardingfele som betyr svært mykje for ho å få spele på. Lund var den første norske anerkjende kvinnlege felespelaren, og å få arve hennar fele ser Annbjørg på som ei stor ære.

KOM TILBAKE
Sondre Bratland likte seg tydelegvis godt i kapellet, og stemma hans bar svært bra i kyrkjerommet. Han likte veldig godt akustikken i Svelgen kapell og sa også at plasseringa av gudshuset var veldig godt plassert i bygda.